De 145 QV of 146 TI me,t net als de 156, het serieel programmeerbare injectiesysteem zijn de snelste kleine Alfa’s. De “Quadrafoglio Verde” en de “Turismo Internationale” doen hun eer uit het verleden aan. Het groene klavertje vier prijkte altijd op de snelste uitvoering van een bepaald type, net als het Ti kenmerk.

Midden 1998 werden de emissie-eisen opnieuw aangescherpt. Vanaf dat moment begint men over de Euro 2 norm te spreken. Belangrijkste verschil is het type lambda sonde. Het voorgaande type injectiesysteem (M2.10.4) had een lambda sonde met een constant gestuurde voorverwarming. Het afgegeven signaal (en de snelheid van pendelen) was afhankelijk van de hoeveelheid uitlaatgassen en daarom de temperatuur van de lambda sonde. Dit nieuwe type heeft een zogenaamde gestuurde voorverwarming. Daardoor is de pendelsnelheid regelbaar, waardoor men het mengsel en het gedrag nog beter kan controleren.

Verder werd met de Euro 2 modellen een ultra compacte injectiecomputer geïntroduceerd; het Bosch Motronic M1.5.5 systeem. De complete printplaat is niet groter dan 6 x 6 cm en is in een bepaalde koelende/beschermende pasta gegoten. Chips verwisselen is er niet meer bij, dit systeem dient via de diagnose stekker geprogrammeerd te worden.

Qua software zien we iets soortgelijks als bij de 1.8 TS 16v met M1.5.5. Dat wil zeggen behoorlijk verschillen qua afstelling. Echter is het verschil met de 145 2.0 TS 16v en de andere 2-liter 16-kleppers minder extreem als bij de 1.8 16-kleppers. Maar opnieuw kan men spreken van betere standaard software voor de QV/Ti t.o.v. de andere 2.0 TS 16v’s met M1.5.5. De te behalen winst is daarom ook minder groot. Ook in driveability is de QV/TI beter dan de 156/GTV/Spider.