De Alfa 75 was Alfa’s laatste achterwielaandrijver. Vele Alfa enthousiasten zien de Alfa 75 dan ook als laatste echte Alfa. Beetje jammer in onze ogen. Ontwikkelingen gaan door en samenwerken met andere merken kan niet voorkomen worden. Na de 75 werd de 164 ontwikkeld onder de hoede van Fiat Auto S.p.a.. Dat was maar goed ook, want zonder Fiat had Alfa niet meer bestaan.

Terug naar de 75. De transaxle (motor voorin en versnellingsbak achterin) opzet stamt uit midden jaren 70 met de introductie van de Alfetta. Daarna de Alfetta GT/GTV, Guilletta, Alfa 90 en tenslotte de Alfa 75. De versnellingsbak achterin zorgde voor een prima gewichtverdeling, wat de auto tot een echte rijders auto maakte. Achterwielaandrijving kan zorgen voor een spectaculair weggedrag waar niet iedere automobilist mee om kan gaan.

De 75 Twin Spark motor was z’n tijd ver vooruit. De motor biedt 2 bijzondere zaken. Behalve dat hij compleet uit aluminium is opgetrokken zijn er 2 bougies per cilinder gemonteerd en heeft de motor nokkenasverstelling op de inlaat nokkenas. Deze verstelling maakt het mogelijk een behoorlijk wild nokkenasprofiel toe te passen, zonder in te boeten aan stationaire eigenschappen. Op lage toeren wordt de inlaatnokkenas namelijk zodanig verzet dat er een geringe klepoverlap ontstaat. Daardoor loopt de motor normaal stationair. Het Twin Spark principe zorgt voor zeer goede ontstekingseigenschappen. Daardoor kon een relatief hoge compressie worden toegepast, van 1 op 10, voor 1988 behoorlijk hoog. Alles bij elkaar zorgde dit voor een geweldige motor met een hoog koppel op lagere toeren en een hoog vermogen voor een 2 kleppen per cilinder motor. Zonder de montage van een katalysator werd 148 pk beloofd en 187 Nm. Vind maar eens een andere 2-liter motor met 2 kleppen per cilinder die af fabriek zoveel vermogen levert. Bovendien bleken de motoren zeer betrouwbaar.